Dolina Bolechowicka

Jesienny wypad za Kraków

Dolina Bolechowicka, a właściwie jej część – Wąwóz Bolechowicki jest moim zdaniem jednym z najpiękniejszych miejsc położonych na terenie Jury Krakowskiej. Co prawda jego długość to zaledwie 1.5 km, jednak mi osobiście udało się tam kiedyś spędzić 4 godziny spacerując i fotografując niezwykle zróżnicowany krajobraz jaki spowija najbliższe okolice Krakowa do jakich należy to miejsce.

Warto przytoczyć garść co ciekawszych faktów na temat rzeczonego wąwozu. Stanowi on jako rezerwat przyrody część Parku Krajobrazowego „Dolinki Krakowskie”. Zajmuje niewiele, zaledwie 21ha – dla porównania dodam, że tyle wynosi średnia wielkość gospodarstwa rolnego w woj. lubuskim. Obiekt znajduje się w Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 i podlega częściowej ochronie prawnej. Występuje na jego terenie Brzoza ojcowska, której populacja w Polsce wynosi jedynie 250 sztuk, natomiast poza naszym krajem prawie nie występuje.

Początek wycieczki – dojazd do Doliny Bolechowickiej

Wąwóz Bolechowicki znajduje się na północny zachód od Krakowa w gminie Zabierzów. Zaznaczyłem na  mapie Google Earth (widocznej na samym dole postu) miejsce, gdzie znajduje się wejście do niego poprzez Bramę Bolechowicką, czyli dwie ok. 30 metrowe skały wapienne osadzone na przeciwnych zboczach. Każda z nich posiada swoją nazwę: wschodnia to Filar Abazego, a znajdująca się naprzeciw niej to Filar Pokutników. Dojazd samochodem z Krakowa jest niezwykle prosty, do Bolechowic z centrum można dojechać w 25 minut kierując się na Olkusz drogą nr 94, a następnie odbijając w lewo w miejscowości Biały Kościół. Innym sposobem jest dojazd do Zabierzowa drogą nr 79, a następnie skręt w prawo (jadąc od Krakowa) zgodnie z drogowskazem na Bolechowice.

Co do alternatywnej formy dojazdu to najlepiej znaleźć połączenie PKS z którymś z najbliższych miasteczek/wsi, ew. „złapać busa” jadącego w tym kierunki (a na pewno są takie, choćby w kierunku Zabierzowa).

Będąc już na miejscu

Zmotoryzowani powinni zostawić samochód w centrum wsi, zostawianie auta na ulicach przyległych do ścieżki prowadzącej do wąwozu może skończyć się mandatem – o czym wielokrotnie przestrzegali mnie okoliczni mieszkańcy zarówno w tej dolince jak i w turystycznej Dolinie Kobylańskiej.

Ścieżka do wąwozu zaczyna się za betonowym mostkiem, który przeprowadzi nas nad  potokiem Bolechówka, który płynie środkiem całego wąwozu. Idąc wzdłuż niego (oczywiście w przeciwnym kierunku niż jego bieg) dochodzimy do majestatycznej, wspomnianej już Bramy Bolechowickiej strzegącej wejścia do doliny.

Ciekawscy mogą wejść na zbocze lewego filara, aby podziwiać okoliczne widoki. Warto podreptać trochę w tym miejscu, przy dobrej pogodzie (..i nie tylko), spotkacie tam na pewno wspinaczy, którzy operują na obu ściankach wykorzystując wbite na stałe w skałę haki i zaczepy asekuracyjne – tutejsze drogi wspinaczkowe kusiły najlepszych wspinaczy na w kraju i na świecie. Ze względu na ochronę wapienia zakładanie/wbijanie własnych inwazyjnych przyrządów asekuracyjnych jest niedozwolone.

Idąc dalej,  otwarta przestrzeń jaka witała nas w wąwozie kończy się, a zastępuje ją parów, którego zbocza są obficie pokryte bujną roślinnością z której gdzieniegdzie wyłaniają się wapienne ostańce. Wszyscy początkujący wędrowcy, mogą być pewni, że nie zgubią się w tym rejonie, gdyż jakiekolwiek rozwidlenie dróg pojawia się dopiero za dolinką, a cały czas wiedzie nas dobrze oznakowany żółty szlak oraz wydeptany, dobrze widoczny trakt.

Zagłębiając się coraz dalej w coraz to ciemniejsze rejony wąwozu, będziemy mogli podziwiać meandry Bolechówki, które niezwykle malowniczo komponują się w to piękne miejsce. W pewnym momencie naszego spaceru trafimy na rozlewisko, które znajduje się w szerszym miejscu wąwozu – przechodzimy nad nim wygodnie zboczem, w którym umieszczono masywne drewniane belki służące jako schodki.

W trochę ponad połowie trasy wiodącej przez dolinkę natkniemy się na piękną, bystrą, dwu-spadową kaskadę wodną, przy której można spędzić chwilę czasu – znajduje się ona mniej więcej w połowie wąwozu. Paręset metrów dalej lekko na uboczu, zobaczymy, a najpierw z pewnością usłyszymy kolejny mały wodospad warty obejrzenia.

Za nim po 200 – 300 metrach dochodzimy do końca wąwozu,  skąd wracamy do samochodu tą samą drogą lub  kontynuujemy marsz np. żółtym, szlakiem, który doprowadzi nas do pobliskiej wsi Zelków, z której to szlakiem rowerowym możemy wrócić do Bolechowic.

I tak kończymy naszą wycieczkę za Kraków, mam nadzieję, że wpis na tej stronie zmotywuje Was do częstszego odwiedzania tej witryny i wyruszenia w jakże fascynujące okolice Krakowa.

Zainteresuje Cię też:

• Dolina Mnikowska – łagodna i urokliwa
• Dolina Racławki – perła Jury
• Jura w podczerwieni
• Zamek w Ojcowie
• Dolina Będkowska